CZYM JEST DZIELENIE W GRUPACH:
Treści przeczytane lub usłyszane na konferencji, aby przyniosły owoc, muszą zostać uwewnętrznione, przemyślane i „przetrawione”. Najlepiej zrobić to wspólnie w grupach „dzielenia”. Grupa nie powinna przekraczać kilkunastu osób. W takiej grupie możemy sobie nawzajem pomóc świadectwem wiary i działania Bożej miłości. Nie bójmy się mówić o swoich słabościach (oczywiście bez ekshibicjonizmu), bo w nich – gdy z pomocą łaski nie chcemy im ulegać – najwyraźniej objawia się moc Boża.
Warto od czasu do czasu spróbować dzielenia w oddzielnych grupach dla mężczyzn i kobiet. Doświadczenie pokazuje, że mężczyznom jest łatwiej otworzyć się we własnym gronie.
Aby stworzyć w grupie klimat zaufania i szczerości warto przestrzegać „dekalogu” grup dzielenia wypracowanego w RRN – przeczytaj
TEKSTY NA DZIELENIE W GRUPIE 2022/2023:
W ostatnich tygodniach bieżącego roku formacyjnego proponujemy do rozważania w grupach dzielenia materiały oparte na katechezach papieża Franciszka dotyczących sztuki rozeznawania woli Bożej, wygłoszonych w okresie od 31 sierpnia 2022 r. do 4 stycznia 2023 r. :
2. Wydarzenia, które pomagają usłyszeć głos serca
Jeden z najbardziej pouczających przykładów rozeznania daje nam św. Ignacy z Loyoli, opisując decydujące wydarzenie swojego życia. Ignacy przebywa w domu na rekonwalescencji po tym, jak podczas bitwy został ranny w nogę. Aby rozwiać nudę, poprosił o coś do czytania. Uwielbiał opowieści rycerskie, ale niestety w tym domu można było znaleźć jedynie żywoty świętych. Nieco niechętnie się dostosował, lecz w trakcie lektury zaczął odkrywać inny świat, świat, który go podbija i zdaje się konkurować ze światem rycerskim. Jest zafascynowany postaciami św. Franciszka i św. Dominika i odczuwa pragnienie ich naśladowania. Ale nie przestaje go fascynować świat rycerstwa. I tak czuje w sobie tę przemienność myśli, tych dotyczących przygód rycerskich i życia świętych, które zdają się mieć jednakową intensywność.
Ignacy jednak również zaczyna dostrzegać różnice. W swojej Autobiografii – w trzeciej osobie – pisze: „kiedy myślał o rzeczach światowych (rozumiemy, że chodzi o przygody rycerskie) doznawał w tym wielkiej przyjemności, a kiedy znużony porzucał te myśli, czuł się oschły i niezadowolony. Kiedy znów myślał o odbyciu boso pielgrzymki do Jerozolimy lub o tym, (…) [by naśladować świętych], nie tylko odczuwał pociechę, kiedy trwał w tych myślach, ale nawet po ich ustąpieniu pozostawał zadowolony i radosny” (n. 8).
Ignacy formułuje ważną zasadę, która pomaga zrozumieć proces rozeznania: „Ludziom, którzy przechodzą od grzechu śmiertelnego do grzechu śmiertelnego, nieprzyjaciel [szatan] ma przeważnie zwyczaj przedstawiać przyjemności zwodnicze – uspakajające, że wszystko układa się dobrze – i sprawia, że wyobrażają sobie rozkosze i przyjemności zmysłowe, aby ich tym bardziej utrzymać i pogrążyć w ich wadach i grzechach. Duch zaś dobry w takich ludziach stosuje sposób [działania] zgoła przeciwny, kłując ich i gryząc sumienia ich przez prawo naturalnego sumienia” (Ćwiczenia duchowe, 314).
Istnieje historia (…) tego, kto rozeznaje, historia, której znajomość jest niezbędna, ponieważ rozeznanie nie jest rodzajem wyroczni czy fatalizmu, czymś z laboratorium, nie jest jak rzucenie losu. Wielkie pytania pojawiają się wówczas, gdy przebyliśmy już w życiu jakiś odcinek drogi i to właśnie na tę drogę musimy na nowo spojrzeć, by zrozumieć, czego szukamy. Jeżeli (…) stawiamy sobie pytanie: dlaczego idę w tym kierunku? czego szukam? – wtedy właśnie dokonuje się rozeznanie. Ignacy, gdy znalazł się ranny w domu ojcowskim, nie myślał wcale o Bogu ani o tym, jak zreformować swoje życie. Pierwsze doświadczenie Boga zdobył słuchając własnego serca, które pokazało mu ciekawą odwrotność: rzeczy na pierwszy rzut oka atrakcyjne pozostawiły go rozczarowanym, a w innych, mniej błyskotliwych, odczuwał pokój trwający w czasie. (…) Tego musimy się nauczyć: słuchać własnego serca (…). Słuchamy telewizji, radia, telefonu komórkowego, jesteśmy mistrzami w słuchaniu, ale pytam was: czy umiecie słuchać swojego serca? Czy zatrzymujesz się i mówisz: „Ale jak to jest z moim sercem? Czy jest zadowolone, czy jest smutne, czy czegoś szuka?”. Aby podejmować dobre decyzje trzeba słuchać swojego serca. (…)
W tym słynnym doświadczeniu, jakie miał Ignacy, możemy rozpoznać jeszcze jeden ważny aspekt rozeznania. W wydarzeniach życiowych panuje pozorna przypadkowość: wszystko zdaje się wynikać z banalnych komplikacji: nie było ksiąg rycerskich, tylko żywoty świętych. Posłuchajcie uważnie: Bóg działa przez wydarzenia nieplanowane, te „przez przypadek”: przez przypadek to mi się przydarzyło, przez przypadek spotkałem tę osobę, przez przypadek zobaczyłem ten film. To nie było zaplanowane, ale Bóg działa poprzez nieplanowane wydarzenia, a także poprzez komplikacje. „Ale miałem iść na spacer i miałem problem z nogami, nie mogę…”. Widzieliśmy to również we fragmencie Ewangelii św. Mateusza: człowiek orzący pole przypadkowo natrafia na zakopany skarb. Jest to sytuacja zupełnie nieoczekiwana. Ważne jest jednak to, że uznaje ją za łut szczęścia w swoim życiu i podejmuje odpowiednią decyzję: sprzedaje wszystko co ma i kupuje to pole (por. Mt 13,44). Dam wam pewną radę: uważajcie na to, co niespodziewane. – Ależ byłem taki spokojny w domu i „pum, pum”, przychodzi teściowa – i jak reagujesz na teściową? Czy to miłość, czy może coś innego w twoim sercu? Dokonujesz rozeznania. Gdy doświadczamy rzeczy, których się nie spodziewamy, wtedy uczymy się poznawać swoje serce.
Rozeznanie to pomoc w rozpoznawaniu znaków, za pomocą których Pan pozwala się spotkać w sytuacjach nieoczekiwanych, nawet bolesnych, jaką dla Ignacego była kontuzja nogi. Może z nich powstać spotkanie zmieniające życie na zawsze jak w przypadku Ignacego. (…) Niech Pan pomoże nam usłyszeć nasze serca i zobaczyć, kiedy to On działa, a kiedy to nie On i mamy do czynienia z kimś innym.
na podstawie: Franciszek, Audiencja generalna, 7.09.2022 (źródło: KAI)
Tekst z katechez Franciszka II
TEKSTY FAL TEMATYCZNYCH:
- Miłość, która podnosi i daje nadzieję
- Kołacząca Miłość
- Ocalić Miłość
- Miłość Chrystusa przynagla nas
- (fragmenty do medytacji)
- Miłość, która działa przez pokorę
- (fragmenty do medytacji)
- Bezcenny dar czasu
CZYM JEST ROZMYŚLANIE:
Istotą normalnego życia wewnętrznego jest modlitwa myślna, której nie zastąpią najpiękniejsze teksty psalmów i modlitw liturgicznych. Rozmyślanie jest niezbędne, ponieważ:
- pozwala nam poznać myśl Bożą i uczy nieustannego dialogu z Bogiem
- umożliwia zobaczenie prawdy o sobie, zła grzechu i możliwości uniknięcia go
- nakłania naszą wolę do zgodności z Wolą Bożą i nasze uczucia do miłości Bożej
- otwiera nas na łaskę wiary, tak, że zaczynamy się poruszać jakby inaczej w otaczającym świecie, inaczej ten świat widzieć, coraz bardziej dostrzegać Niewidzialnego w osobach, rzeczach i wydarzeniach. W tym innym widzeniu świata inaczej wygląda to, co wydaje się zagrożeniem, burzą, katastrofą, to, co może wywoływać przerażenie. Przez wiarę dociera do nas głos – głos łaski, głos miłości, głos Kogoś, Kto kocha, Kto pokazuje drogę, aby nie zbłądzić. To są łaski, które oświetlają umysł, umacniają wolę, wzywają, aby pójść za Nim.
Rozmyślanie jest spotkaniem z Chrystusem, który kieruje do Ciebie konkretne słowo prawdy, zachęca, abyś zobaczył swoje życie w świetle Tego słowa, zaprasza, abyś oddał mu to, co w sobie odkrywasz i oczekuje, że będziesz szukał Jego Miłosiernej Obecności.
„Niech twoje rozmyślania i podejmowane podczas nich postanowienia stają się dla ciebie programem życia i programem twojej drogi do świętości.”
Schemat rozmyślania wg metody sulpicjańskiej – przeczytaj
FRAGMENTY DO ROZMYŚLANIA (MEDYTACJI):
2. Uwierz, że Bóg zawsze daje to, co najlepsze